Everlasting Love
Toen ik onlangs op een bruiloft was van twee verliefde mensen, kwam er een vrijgezelle jonge man naar me toe. ‘Hartstikke leuk, zo’n bruiloft,’ zei hij terwijl hij een teug van zijn biertje nam, ‘maar ik geloof er eigenlijk niet in. Ik geloof niet dat mensen elkaar voor de rest van hun leven trouw en liefde kunnen beloven. Hoe kun je nu al weten dat je elkaar altijd trouw blijft? Dat je altijd van die ene persoon blijft houden en dat er nooit iemand voorbij komt die leuker of mooier is? Werkt seriële monogamie* niet veel beter?’
Natuurlijk had ik hem het liefst verteld dat je, wanneer je eenmaal getrouwd bent, voor altijd lang en gelukkig leeft en dat er nooit iets tussen jou en je geliefde in kan komen. Dat de liefde altijd even vurig en romantisch blijft als aan het begin van een relatie.
Maar de werkelijkheid is wat weerbarstiger. Wij, mensen, zijn namelijk niet zo goed in monogamie. Misschien zijn we er zelf wel wat te egoïstisch voor. Of je nu wilt of niet: heel vaak stellen we ons eigen geluk net wat boven dat van de ander. Dus denken dat het altijd rozengeur en maneschijn blijft, is nogal naïef. Daar moest ik de jonge man dan ook gelijk in geven.
‘Maar’, zei ik, terwijl ik van mijn wijntje nipte, ‘je vergeet dat er ook nog zoiets is als Liefde.’ (Ik zei het met een hoofdletter, maar ik weet niet of hij dat ook hoorde). ‘En die Liefde zorgt ervoor, dat je de persoon van wie je houdt niet wilt bedriegen.’
Seriële monogamie gaat namelijk volledig voorbij aan het feit dat je door samen met iemand een leven op te bouwen, ook een verbinding opbouwt. Liefde dus. Geen oppervlakkige nu-hebben-we-het-leuk-verbinding, maar echte, diepe Liefde. Liefde die niet stopt als het niet meer leuk is, maar Liefde die de ruimte krijgt om te groeien. Die Liefde, die ervoor zorgt dat je bij elkaar blijft – juist als het niet vanzelf gaat. Juist op momenten dat het moeilijk is. Dat is ook de Liefde die ervoor zorgt dat je het niet leuk vindt om je geliefde te moeten delen met een ander, dat het je kwetst als die ander je bedriegt of geen aandacht meer voor je heeft. Dat je, zelfs als je het even niet voelt, toch voor elkaar kiest. Omdat je weet dat wat jij en je geliefde hebben opgebouwd echte Liefde is.
Liefde die het waard is om voor te gaan. Want die Liefde moet onderhouden worden. Die Liefde blijft niet vanzelf spannend en sprankelend. Maar het is Liefde die elk jaar groter, sterker en meer wordt.
‘Dus volgens mij is elkaar trouw en liefde beloven helemaal niet naïef of onmogelijk,’ vervolgde ik mijn betoog. ‘Denken dat het vanzelf gaat, dat is naïef. Maar kiezen voor de Liefde, voor de rest van je leven samen, is juist de beste keuze die je kunt maken.’
De jonge man was al lang gestopt met luisteren. Maar ik heb in elk geval mezelf weer even overtuigd dat de Liefde het waard is om je helemaal voor te geven. Voor de rest van je leven.
*Seriële monogamie betekent dat je verschillende partners na elkaar hebt, maar per partner wel monogaam bent. Dus bijvoorbeeld dat je na een relatie van vijf jaar een nieuwe partner kiest en dan na vijf jaar weer, etc.
