Als het gaat om zelfliefde, kan ik mezelf nog wel wat leren. Waar ik het altijd heb over lief zijn voor jezelf, ben ik zelf regelmatig streng tegen mezelf. Vooral op de momenten dat me weer eens niet gelukt is wat ik me had voorgenomen. Dan foeter ik op mezelf dat het me wéér niet is gelukt. Maar erger nog dan het gefoeter is de toon waarop ik tegen mezelf praat. Die toon is namelijk teleurgesteld.
Veel mensen zullen het herkennen: hardop praten tegen jezelf. Voor mij is het heel normaal, omdat het me helpt mijn gedachten op een rijtje te krijgen, mijn emoties beter te begrijpen en (niet onbelangrijk) een leuke tijd met mezelf te hebben. Het is in mijn hoofd namelijk altijd een drukke bedoening. Ik loop regelmatig naar de zolder om mijn agenda te halen en dan heb ik onderweg nog even snel 1) een witte was 60 graden gedaan, 2) mijn moeder geappt over de verjaardag van mijn zusje, 3) de lege glazen en verpakkingen op de kamer van dochter twee opgeruimd en 4) een doekje over de wc’s gehaald. Oh ja, en mijn agenda ben ik vergeten te pakken. Zie je wel: chaos.
Meestal zucht ik dan diep en spreek ik mezelf streng toe. ‘Foei Cocky, richt je toch eens gewoon op datgene wat je aan het doen bent! Waarom moet er bij jou altijd zoveel nog even snel tussendoor?’
Dan denk ik vaak aan normale mensen die dit wel kunnen. Mensen die gestructureerd naar boven wandelen, hun agenda pakken en weer naar beneden lopen. Onderweg komen ze trouwens sowieso geen verpakkingen of vieze vaat of was tegen, want ze zijn zo gestructureerd dat ze dat allang opgeruimd hebben. Ik ben dan altijd een beetje teleurgesteld in mezelf en ga dan op mezelf foeteren.
Maar ik word altijd een beetje verdrietig als ik zo streng doe tegen mezelf.
Ik begrijp mezelf wel. Ik bedoel: natuurlijk had ik het liefst al de dingen op mijn to-do-lijstje binnen de daarvoor gestelde tijdslimiet uitgevoerd. Als het dan wéér niet lukt doordat ik me wéér heb laten afleiden door zo ongeveer alles wat er op mijn pad komt, dan vind ik mezelf ook gewoon een ongestructureerd warhoofd. Maar als ik zo negatief praat tegen mezelf – en dus negatief denk over mezelf – dan raak ik vooral erg teleurgesteld in mezelf. Met als gevolg dat ik, emotioneel verlamd, helemaal niks meer doe. Zucht. Waarom is het ook altijd zo’n chaos in mijn hoofd?
Raar eigenlijk dat er geen positief woord bestaat voor chaos. Het is een wanorde, rotzooi, bende, troep. Het klinkt veroordelend, als iets wat per definitie niet goed is. Logisch dat ik teleurgesteld ben in mezelf als ik mijn hoofd bij voorbaat al bestempel als een chaos, als iets wat niet goed is. En dat heeft effect op de manier waarop ik in z’n geheel naar mezelf kijk.
Door mezelf als chaoot te zien, zet ik me bijna meteen onder mensen die wel gestructureerd zijn (of in elk geval iets minder chaotisch dan ik). Waardoor het ook een self-fulling prophecy wordt: ik ga geloven dat ik iets niet kan en kan het vervolgens ook niet.
Het is hoog tijd dat ik liever voor mijn hoofd ga zijn. Het is er levenslustig. Dynamisch. Geen dag is er hetzelfde. Soms is dat vermoeiend maar hé, het was Live hard, Play hard, Rest hard toch?
Dus als het mij de volgende weer niet lukt om mijn lijstjes binnen de gestelde tijd af te vinken, dan zeg ik gewoon liefdevol tegen mezelf: ‘Haha Cocky, wat is het in jouw hoofd toch altijd een feestje!’
Want het is geen chaos in mijn hoofd. Het is er gewoon elke dag een feestje.
P.S. Zeg Cocky, misschien is Dé Singlecursus wel iets voor jou! Die heb je gemaakt voor iedereen die wel wat liefde voor zichzelf kan gebruiken. Wow, goed idee van mezelf zeg, thnx!
Dé cursus voor een betere relatie met jezelf
Dé Singlecursus
Baal jij wel eens van het single zijn? Zou je wel een relatie willen, maar weet je niet waar je moet beginnen?
Voor een goede relatie met anderen is een goede relatie met jezelf minstens zo belangrijk. Weet jij wie je bent? Hoe kijk je naar jezelf? Op wat voor een manier verbind jij je aan een ander en waarom?
In deze cursus leer je hoe een relatie werkt, maar ook wie jij zelf bent in relatie met een ander.
